Insan görünen büyük bir sır ama asıl sır içinde gizli ve görünmez. Insan o görünmezin yanında bir hiç. Cünkü herkes anlayamaz o sırrın değerini. Bu değerli sır sözde küçük özde büyük gönlün, kalbin, yüreğin, canın minik bir parçanın içindedir.
Bu sır bir kâinat taşır icinde.
Gönül ebede kadar o sırrın peşindedir.
Lakin nazlıdır seçicidir herkese yer vermez verdimide kolay kolay çıkarmaz.
Bazen yer verdiğni sanır insan, ama o beşer elbet şaşar. Ama Gönül şaşmaz o çok iyi bilir, biraz başı buyruktur pek inattir. Bazende insan birini çikarmak ister ama gönül hiç söz dinlemez.
Gönül güzele bakar bu doğru ama el, yüze bakmaz gönül ikizini arar gönül güzelliğini arzular.
Tek çiçekle bahar olmaz diyenlere inat, gönül baharını tek çiçekle ister. Başka bahar başka çiçek istemez.
Çiçeğin geldiği gün gönül baharını yaşamaya başlar. Onu sarar soldurmaz kimseyle paylaşmaz.
O dokunulmamış en saf duyguları ona verir terdddütsüz feda eder.
Işte o zaman gönül sırrını anlamaya bir adım atar. Ama tam cözemez.
Cözemez çünkü aşkı tam yaşamamıştır henüz.

Gönlünün Leylasına ulaşmış ne mutlu...

Birde aşkın son durağı var;

O'da Mevlaya inkilap eden ilah-i aşk..

Asıl sır işte O, onu tadan sır aşıkkâr olur gönülde.

Küçücük Gönül öyle bir yer ki öyle bir güçe sahip ki, arayana ve isteyene aşkın en ağrını taşır.
Velhasıl kelam Mevlana ne güzel söylemiş:

"Gönül öyle bir yerdirki Dünya sığmaz"....

zinnure